ជំពូក ៧ អរហត្ត

៩០, សេចក្តីក្តៅក្រហាយ មិនមានដល់អ្នក ដែលមានផ្លូវឆ្ងាយបានទៅដល់ហើយ អស់សេចក្តីសោកសៅ រួចផុតអស់ហើយក្នុងធម៏ទាំពួង លះកិលេសគ្រឿងរួបរឹត

ទាំងពួងបានអស់ហើយ។

៩១, ព្រះខីណាស្រពទាំងឡាយ ជាអ្នកមានសតិតែងជៀសចេញឆ្ងាយ លោកមិនត្រេកអរ ក្នុងទីនៅអាស្រ័យលះបង់ចោលនូវអាល័យ គឺការជាប់ជំពាក់ បានអស់ហើយបីដូចជាសត្វហង្សលះបង់ភក់ចោលហើយ ហើរទៅយ៉ាងនោះឯង។

៩២, ជនទាំងឡាយណា មិនមានការសន្សំទុកជនទាំងឡាយណា មានភោជនៈ បានកំណត់ដឹងហើយសុញ្ញតវិមោក្ខ អនិមិត្តវិមោក្ខ ជាគោចររបស់ជនទាំងឡាយ ណា គតិ គឺ ដំណើរនៃជនទាំងឡាយនោះៗ កម្រណាស់ នឹងដឹងច្បាស់បាន ដូច ជាកន្លង នៃពួកសត្វព្ធដ៏អាកាសយ៉ាងនោះឯង។

៩៣, អាសវៈ គឺគ្រឿងត្រាំទាំងឡាយរបស់បុគ្គលណាអស់ហើយ បុគ្គលណា មិនអាស្រ័យហើយ ក្នុងអាហារ និង សុញ្ញតវិមោក្ខ អនិមិត្តវិមោក្ខ ជាគោចររបស់ បុគ្គលណា ស្នាមជើងនែបុគ្គលនោះៗកម្រណាស់នឹងដឹងច្បាស់បាន ដូចជាគន្លងពួកសត្វ ព្ធដ៏អាកាស យ៉ាងនោះឯង។

៩៤, ឥន្រ្ទិយទាំងឡាយ របស់ភិក្ខុណា ដល់ការស្ងប់រម្ងាប់ហើយ ដូច ជាសេះដែលនាយសារថី បានហ្វឹកហាត់ល្អហើយ យ៉ាងនោះឯង សូម្បីពួកទេវតា ក៏ញញឹមរាក់ទាក់ចំពោះភិក្ខុអង្គនោះ ដែលជាអ្នក លះមានះចោលហើយ មិនមានអាសវៈ ជាអ្នកមានគោលជំហរ រឹងប៉ឹង។

៩៥, ភិក្ខុណា មានចិត្តស្មើដោយផែនដីមិនក្រោធខឹងប្រៀបដូចជាសសរខឿន មានគោលជមហររឹងប៉ឹង មានវត្តប្រតិបត្តិល្អ មានកិលេសដូច ជាភក់ទៅប្រាស ហេយដូចជាអន្លងទឹកដែលមិនកករល្អក់យ៉ាងនោះឯង នឹងមិនសោមនស្ស មិន ទោមស្ស សង្សារវដ្តទាំងឡាយ នឹងមិនមានដលភិក្ខុដែលមានគោលជំហររឹងប៉ឹង នោះឡើយ។

៩៦, ចិត្តស្ងប់ វាចាស្ងប់ និងកាយកម្ម ក៏ស្ងប់ រមែងមានដល់លោកអ្នកដែលរួចផុត ហើយ ព្រោះដឹងដោយប្រពៃ ជាអ្នកស្ងប់រម្ងប់ មានគោលជំហររឹងប៉ឹងយ៉ាងនោះ។

៩៧, នរជនណា មិនជឿគេដោយងាយ ដឹងនូវព្រះនិព្វាន ដែលបច្ច័យធ្វើមិនបាន កាត់ទីតចោល មានឱកាស បានកំចាត់ចោលហើយ មានសេចក្តីត្រូវការខ្ជាក់ ចោលបានហើយ នរជននោះហើយឯង ជាបុរសខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត។

៩៨, ព្រះអរហន្តទាំងឡាយ លោកនៅក្នុងទីណាៗទោះបីជាផ្ទះក្តី ទីទាបឬទីខ្ពស់ ក្តី ទីនោះៗ សុទ្ធតែជាទី គួរត្រេកអរទាំអស់។

៩៩, ព្រៃឈើទាំងឡាយ ជាព្រៃដែលជាទីសប្បាយបុគ្គលទាំងឡាយ ដែលមានរាគៈទៅប្រាសហើយ រមែងត្រេកអរនៅក្នុងព្រៃ ដែលមិនជាទីសប្បាយនៃមហាជន (ព្រោះ) បុគ្គលដែល មានរាគៈទៅប្រាស ហើយទាំងឡាយនោះ ជាអ្នកមិនស្វែងរកកាមជាប្រក្រតី។

Nội dung chính